Przegląd najlepszych teatrów tańca współczesnego w Centralnym Basenie Artystycznym

Wszystkich wielbicieli teatru i tańca zachęcam do odwiedzenia Przeglądu Polsca Scena Tanca. To pierwsze tego typu wydarzenie w Warszawie.



W Warszawie nie było dotąd ogólnopolskiego przeglądu propozycji artystycznych scen tańca, który zapewniłby przez dwa miesiące możliwość zarówno poznania osiągnięć artystów, jak również ich konfrontacji, który pokazywałby bogactwo i siłę jaka tkwi w tańcu, jego uniwersalizm i niezależność. Osiem zespołów zapewnia różnorodność stylów choreograficznych i wielość dróg poszukiwania nowego wyrazu artystycznego.

Centralny BASEN Artystyczny rozpoczyna pierwszy etap regularnej promocji sztuki tańca współczesnego, która do tej pory na warszawskich scenach gości przede wszystkim tylko z okazji festiwali. Zamierzeniem CBA jest stworzenie stałego miejsca wspierającego także realizację projektów niezależnych, miejsca umożliwiającego rozwój, miejsca "zderzającego" twórczość różnych artystów. Jest to pierwszy krok do nawiązania stałej współpracy z prekursorami profesjonalnej sceny tańca w Polsce i regularnej prezentacji osiągnięć polskich i zagranicznych tancerzy i choreografów.

Najważniejszy celem przeglądu jest zainspirowanie, zaciekawienie i rozbudzenie widzów-odbiorców, oswojenie ich z tańcem współczesnym, pokazanie, że sztuka ta ma wartość i znaczenie równorzędne z innymi dziedzinami sztuki, takimi jak muzyka, opera, balet czy teatr dramatyczny.

Pierwszy spektakl jaki widzialam to "Metamorfozy" w wykonaniu Kieleckiego Teatru Tańca. Niezwykle plastyczny, bardzo ciekawy tanecznie ...





Troszke wiecej informacji o spektaklu ze strony KTT:

Premiera odbyła się 22 kwietnia 2007r. na Dużej Scenie Kieleckiego Centrum Kultury
czas trwania 50 min. Występuje 17 artystów.


Maszyna czasu pozwala nam wychylić się z własnego wnętrza, by poznawać, smakować świat wokół nas – świat zewnętrzny...
Ruchem przywołujemy przeszłość...
Odczytujemy tajemną mowę wrażeń, których minione światło rozjaśnia nasze wnętrze...

Zrywamy okowy snu, odrywamy się od własnego ja... metal, metal i ciało, schronienie... Znajdujemy kolejne schronienia i jeszcze inne, bo jest ich wiele, wiele...

Chcę uczynić czas nieśmiertelnym... Czas, w którego zastygłej lawie poczekamy na lepszy świat...
Niemożliwe staje się możliwym, a odwieczna, nieprzerwana podróż fal jest naszą wspólną grą na arenie świata...
Oczy oglądają jego przemożny zgiełk.

Jesteśmy, istniejemy, ale pozostajemy niewidzialni... Tak jak ten niedoskonały świat zaklęty w połyskliwą czerń agatu.
Pragniemy, marzymy..... a potem dzielimy się odczuciem dreszczu... i otacza nas jasność ciszy przetykanej kilkoma nitkami westchnień ...


Jesteśmy uczuciem
Jesteśmy łzą
Jesteśmy uśmiechem
Nasze przeznaczenie jest w nim zapisane...

Jesteśmy sercem, duszą
Jesteśmy spojrzeniem
W spojrzeniu mężczyzny, kobiety
Jesteśmy historią...
Jesteśmy różni i podobni zrodzeni z powłoki światła
wieczni... wieczni, wieczni
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Opisałam historię – podnosząca się kurtyna, artyści, dźwięki, światła...
Minie 46 minut do momentu opuszczenia jej w dół.
Zgromadzeni tu ku wspólnemu przeżywaniu, z czasem zapomnimy ten rytm, lecz wspólnie spędzona chwila, pozostawi uśmiech doznanej radości.

Chciałabym jeszcze tylko dodać – droga bez powrotu została spełniona... to cud.
Jestem nienasycona w pogoni za marzeniami.

choreografia
Ira Nadia Kodiche

asystent choreografa
Sarah Sottocasa

scenografia i kostiumy
Ira Nadia Kodiche

opracowanie światła
Ira Nadia Kodiche, Grzegorz Pańtak

Muzyka
Natasha Atlas, Orengeblossom, Laurent Garnier, Passarani, Spies Notinisn, Trentemoller

głos
Ira Nadia Kodiche, Ewelina Gronowska

obsada premierowa
Anna Budnicka, Marta Czernikiewicz, Aleksandra Doropowicz, Maria Fert, Anna Kmiecik, Judith Kowalczyk, Natalia Kozłowska, Ewelina Kubot, Monika Kuc, Katarzyna Skrzyniarz, Agata Twarowska, Karolina Ziółkowska, Małgorzata Ziółkowska, Michał Ośka, Grzegorz Pańtak, Tomasz Pietrzykowski, Marek Stawiarski

# 12 lipca 2009, godz. 20.00 – LUBELSKI TEATR TAŃCA „N.N. Wacławowi Niżyńskiemu” „NN” wyraża podwojenie i rozdwojenie jaźni, bytu, rzeczywistości i czasu. To dwoistość i dwojakość, dwutorowość i połowiczność, niepełność i niespełnienie, to nazwanie i nieokreślenie, to bycie tu i bycie gdzieś, wtedy i teraz, bycie pomiędzy, bycie sobą i kimś innym.

# 13 lipca 2009, godz. 19.00 – d & a dance action „Daleko od ciała” Odległe światy przyciągają się… zawieszone w nich ciała przenikają… dalekie staje się bliskie. Za pomocą partnerstwa i dialogu budowane jest porozumienie. W różniących się światach dominuje potrzeba wolności i niezależności, a jednocześnie wzajemnego wsparcia, które harmonizują i wypełniają przestrzeń.

# 13 lipca 2009, godz. 20.30 – LUBELSKI TEATR TAŃCA „48/4” Wyobraźmy sobie pokój, mieszkanie - niewielkie, nawet dość ciasne, a w nim klika osób. Popatrzmy, co się wydarzy, kiedy upłynie trochę czasu...

# 20 lipca 2009, godz. 19.00 – KRAKOWSKI TEATR TAŃCA (NCK) „Cicindela” „Cicindela przypomina, że u podstaw życiowej aktywności leży zawsze odczucie braku i mglista obietnica całkowitego spełnienia. Dla tej iluzji się walczy, pozuje, pożera. A kiedy już się wydaje, że ma się ją na wyciągnięcie ręki, fatamorgana znika, odbijając się głuchym echem sarkastycznego śmiechu”.

# 20 lipca 2009, godz. 20.30 – KRAKOWSKI TEATR TAŃCA (NCK) „Ballada o ciszy” (Nie)codzienne sytuacje, których bohaterem jest cisza, stały się dla twórców spektaklu punktem wyjścia do rozważań nad jej rolą w życiu człowieka. Jeśli mielibyśmy nadać ciszy płeć, to nie tylko ze względu na rodzaj gramatyczny, ale przede wszystkim zmienność i wieloznaczność. W przeważającej większości nazwalibyśmy ją kobietą.

# 26 lipca 2009, godz. 19.00 – TEATR OKAZJONALNY (z Sopotu) „Powiększenie” Spektakl solowy, którego najważniejszym motywem jest proces życia i poznanie samego siebie, jako jednostki. Według egzystencjalistów, człowiek ze swą wiadomością jest w istocie nicością, czyli zaprzeczeniem „cości” - rzeczy niezmiennej. Pragnie być „efektywnie zaangażowany w świat przyszły”.

# 26 lipca 2009, godz. 20.30 – TEATR OKAZJONALNY (z Sopotu) „Alchemik halucynacji” Pomysł, by stworzyć spektakl taneczny w oparciu o poezję Zbigniewa Herberta powstał niejako z potrzeby szukania odpowiedzi na dwa, naszym zdaniem, podstawowe pytania dotyczące każdego człowieka i artysty - o sens życia, formę i znaczenie twórczości.

# 27 lipca 2009, godz. 20.00 – TEATR OKAZJONALNY (z Sopotu) „Infantka” Jacek Krawczyk, zainspirowany twórczością Bruno Schulza, zbudował magiczny świat stosunków damsko-męskich, mistycznych i żywych obrazów w formie układów choreograficznych. Kobiety jawią się w nim jako demoniczne, uwodzicielskie i tajemnicze istoty niebezpieczne dla mężczyzn.


Centralny BASEN Artystyczny
ul. M.Konopnickiej 6
00-491 Warszawa
Tel. 501 533 616

Materialy ze strony organizatora i KTT.