Dzis koncert Gotan project - 18 grudnia 2008.

Dzis koncert Gotan Project - 18 grudnia 2008.

Gotan Project - to francusko-argentyńskie trio w skład którego wchodzą Francuz Philippe Cohen Solal, Argentyńczyk Eduardo Makaroff oraz Szwajcar Christoph H. Müller.
Zespół powstał w 1999 r. w Paryżu. Twórcą jego jest za Eduardo Makaroffa oraz producenta i klawiszowca Philippe'a Cohena Solala. Philippe jest autorem m.in. ścieżki dźwiękowej do filmu "Europa" Larsa von Triera.
Dołączył do nich Szwajcar Christoph H. Müller.

Pierwszym utworem był Vuelvo Al Sur/El Capitalismo Foraneo, który ukazał się w 2000 i zapowiadał album La Revancha del Tango wydany w 2001. Wlasnie ten krążek przyniosl im ogromna popularnosc
Znalazly sie na nim ich autorskie kompozycje oraz zaaranżowane w nowatorski sposób utwory mistrzów tanga - "Last Tango In Paris" Gato Barbieriego i "Vuelvo al sur" Astora Piazzolli. Polaczyli tango z elementami elektronicznymi.




W sierpniu 2004 roku ukazał się przygotowany przez Philippe'a album z remiksami "Inspiración – Espiración".

Płyta zawiera remiksy kompozycji Gotan Project autorstwa Petera Krudera, Toma Middletona, Calexico, Antipop Consortium czy Pepe Bradocka, jak też utwory Astora Piazzolli, Domingo Cury, Anibala Troilo w wersjach Gotan Project.

Kolejna plyta "Lunatico", ukazala sie Gotan Project w kwietniu 2006 roku.

Album jest hołdem dla wielkiego króla tanga z lat 30., Carlosa Gardela, zaś jego tytuł to imię konia wyścigowego należącego do Gardela.
W nagraniu albumu udział wzięła plejada artystów, m.in. grupa Calexico, żywa legenda tanga - Juan Carlos Caceres, hiphopowy Koxmoz z Argentyny i gitarzysta Jimi Santos.

zrodlo: Onet.pl, wikipedia,

Festiwal re:wizje Warszawa

10-13 grudnia w Palacu Kultury odbyl sie festiwal Re:wizje. Byl to największy w Polsce festiwal sztuki niezależnej.
W programie m.in. mozna bylo zobaczyć projekty muzyczne, taneczne, performance, odbywające się w różnych punktach Warszawy.
Impreza trwala 4 dni.
Sobotni wieczor spędzilam "buszując" po korytarzach Palacowych.... i moge uznać go za bardzo udany, a przede wszystkim inspirujący. Co ciekawe na wszystkie imprezy wstęp byl wolny ;-))))

Co udalo mi się zobaczyc:
- SEAD + WARSZAWA - Improwizacje taneczne: niestety wszystko dzialo sie w holu glownym i nic nie bylo widac...
SEAD + WARSZAWA to projekt współpracy podczas Re:wizji tancerzy warszawskich z międzynarodową grupą SEAD (Salzburg Experimental Academy of Dance). Jego efektem będzie choreografia pod kierunkiem Todda Williamsa (USA) zaprezentowana na otwarciu Nocy Sztuki w Pałacu Kultury i Nauki; oraz kilka serii improwizacji inspirowanych przestrzenią Pałacu Kultury i Nauki. (zrodlo rewizje.pl).

- FOR A WHILE - spektakl tańca współczesnego, Fundacja Centrum Tańca Współczesnego
FOR A WHILE to spektakl tańca współczesnego osadzony w stylistyce baletu współczesnego. Oprawę muzyczną przedstawienia stanowić będzie muzyka J. S. Bacha. Benedeto Ferari, Girolmo Frescobadi i Kasarova Kyurkchiyski. Spektakl składa się z siedmiu części, z których każda przedstawia, w sposób powściągliwy, różne ludzkie emocje, z którymi spotykamy się w sytuacjach życia codziennego. Nie ma tu fabuły przedstawianej przy pomocy środków stosowanych w teatrze tańca, w przekonaniu że ruch, muzyka i wykreowana na scenie atmosfera potrafią przekazać przesłanie, które zawiera przedstawienie. Konstrukcja spektaklu zakłada możliwość szerokiej i osobistej interpretacji przez widza.

występują: Jacek Tyski; Magdalena Ciechowicz; Dagmara Dryl; Marta Fiedler; Zbgniew Czapski-Kłoda
choreografia: Jacek Tyski
www.ctw.art.pl

- CHOPIN AMBIENTE, Teatr Tańca Zawirowania we współpracy z hiszpańską grupą Larumbe Danza. Bardzo ciekawy polsko - hiszpański spektakl tańca wspólczesnego zwiazany z muzyka Chopina.
Bardzo mi się podobal, szczegolnie choreografia do martinete (moim zdaniem w wykonaniu El Pele)- swietna parodia flamenco ;-))

Spektakl CHOPIN AMBIENTE jest częścią międzynarodowego projektu tanecznego związanego z muzyką Chopina. Oprócz Zawirowań bierze w nim udział teatr Larumbe Danza z Madrytu. Równolegle powstają dwie części choreografii: polska i hiszpańska – które mogą być wykonywane razem i osobno.

Część polska to połączenie form współczesnego teatru tańca z muzyką klasyczną, próba uwspółcześnienia romantycznego języka wyrażania uczuć, połączenie uduchowienia muzyki z fizyczną cielesnością obecnych na scenie tancerzy, wyjście poza kanon romantycznego odbioru muzyki Chopina.

Czwórka tancerzy wyraża tańcem odwieczne napięcia pomiędzy kobietą i mężczyzną, naturą i kulturą, młodością i przemijaniem, czasem współczesnym i tradycją, patriotyzmem i europejskością. Próbuje odnaleźć w muzyce Chopina fizyczne doznawanie świata, jego brzydoty i piękna. Połączyć utwory kompozytora ze współczesną atmosferą miasta: chaosem, pośpiechem i powierzchownością.

Część hiszpańska to próba zderzenia hiszpańskiej emocjonalności tańca z estetyką Chopina. Poszukiwanie abstrakcyjnych form ruchu współgrających z muzyką. Analiza istoty piękna, na ile zmienia się z każdą epoką i na ile jest subiektywnym odczuciem. Improwizacja do muzyki jako próba kreowania nowych światów, pokazanie towarzyszących temu emocji. Na ile prawdziwi są tancerze poddający się nastrojowi tej muzyki? Czym różni się prawda muzyki od prawdy tańca, a jakie są ich cechy wspólne? Muzyka Chopina towarzysząca spektaklowi to różnego rodzaju aranżacje jazzowe i współczesne przeróbki jego utworów (Możdżer, Novi Singers), przez co spektakl w swojej warstwie muzycznej podkreśla znaczenie Chopina jako inspiracji dla współczesnych twórców.

Część polską tańczą: Katarzyna Kizior, Elwira Piorun, Karolina Kroczak, Bartosz Figurski, Szymon Osiński, choreografia zespołowa pod kierunkiem Elwiry Piorun.

Część hiszpańską tańczą: Daniela Merlo, Katarzyna Kizior, Karolina Kroczak, Bartosz Figurski, Szymon Osiński, choreografia: Juan de Torres i Daniela Merlo.

w PKiN tańczą: Elwira Piorun, Katarzyna Kizior, Karolina Kroczak i Szymon Osiński.
(zrodlo: www.rewizje.pl)

- Warszawski Teatr Tańca w spektaklu tanca wspolczesnego "CHOPIN - ex-sătŭrō" - choreografia Aleksandy Dziurosz. Przedstawienie jest przepiękne, niezwykle plastyczne, bardzo podobala mi się choreografia i scenografia ;-) Gorąco polecam.
Wystąpili znakomici tancerze: Joanna Drabik, Aleksandra Dziurosz, Anna Lorenc, Ewa Sikorska, Robert Bondara, Bartosz Zyśk.



- CARMEN CONCIERTO“ – teatralizowany koncert flamenco spektakl Malgosi Matuszewskiej. Na publicznosci przedstawienie zrobilo ogromne wrazenie. Osobiscie.... nie przkonalo mnie to... zabraklo mi ogromnej energii i pasji za ktora kocham flamenco. Zauroczyla mnie Gosia Wolynczyk w roli Manueli. Wygladala cudownie na scenie. Ciesze sie, że takie projekty powstaja. Mimo moich watpliwosci i niedosytu - polecam ;-))

Happy go lucky - wątek flamecno ;-)

Do kin wlasnie wszedl nowy film Mike Leight "Happy go Lukcy" - czyli to co nas uszczesliwia...

W filmie pojawia się wątek flamenco ;-))) Bohaterka idzie na lekcje tańca...hmmm mozej pierwsze lekcje wygladaly podobnie ;-)))

Pierwsza czesc:


Goraco polecam druga czesc lekcji - "Walka z compasem ;-)))


Filmu jeszcze nie widzialam, ale wsrod moich znajomych nie ma najlepszych ocen.
Radość w przeciętności. Przeczytajcie recenzje z Filmweb.pl i sami zdecydujcie czy warto isc ;-)

Ironista i społecznik kina Mike Leigh zaskoczył widzów pogodną opowieścią o tym jak czerpać radość z życia w mało sprzyjających okolicznościach przyrody. Po płaszczykiem pozytywnego przesłania skrywa jednak te same co zawsze lęki i obawy.

Z pozoru życie Poppy nie jest usłane różami. Ma 30lat, a więc jest w momencie pierwszych życiowych podsumowań, a te nie powinny prowadzić do szczególnie pozytywnych wniosków. Bohaterka wykonuje jeden z najbardziej niewdzięcznych zawodów świata, a mianowicie pracuje w przedszkolu, finansowo jej się nie przelewa – od 10 lat mieszka z koleżanką w sublokatorskim mieszkaniu. Największa emocje w jej życiu to weekendowe wypady z koleżankami. Jej świat to model przeciętności, ale jej życiowe podejście dalekie jest od normy. Poppy jest wcieleniem optymizmu, ale nie tego naiwnego kandydowskiego przekonania, o tym, że "żyjemy w najlepszym z możliwych światów", ale wynikającego z pogodzenia się z przeciętnością rzeczy. Jej radość wynika ze stoickiej z ducha rezygnacji i akceptacji rzeczywistości, zgodnie z mottem "wyzbyj się wszelkich oczekiwań".

Mike Leigh obok Kena Loacha przez lata uchodził za najbardziej przenikliwego portrecistę brytyjskiego społeczeństwa, z niepokojem, ale i fascynacją opowiadający o ludziach jako galernikach póz, ról społecznych, "więźniach kultury", tego gorsetu nie pozwalającego na autentyczną ekspresję. W ten świat wpuszczał bohatera, który burzył pozorny ład – jak anarchistyczny bohater "Nagich", czy czarnoskóra córka w "Sekretach i kłamstwach". W "Happy Go Lucky, czyli co nas uszczęśliwia" tej ambicji zmiany rzeczywistości już nie ma. Poppy nie chce nikogo zbawiać, przebudzić, zaniepokoić. Chce żyć, bawić się, popływać łódką w parku, przejść nad traumami codzienności bez ich egzorcyzmowania. Leigh wprowadza wątki mogące wskazywać na jakiś życiowy zwrot – jak postać obłąkanego bezdomnego, czy psychopatycznego instruktora jazdy, ale zmiana nie zachodzi. Poppy jej nie potrzebuje, jest pogodzona ze sobą i światem.

"Happy Go Lucky…" przez swój stoicyzm niesie pocieszenie bez nachalności, podkręcania, słodzenia. Dla Leigh świat wciąż jest miejscem nieszczególnie rajcującym, w tle pojawiają się te same co wcześniej lęki i obawy. Zmienił się tylko ton i nastawienie. Na starość Mistrz spogląda na rzeczywistość zdecydowanie łagodniej, z pogodą rezygnacją podszytą subtelną nadzieję. Świat nie jest pop – jest Poppy.

Michał Burszta
Filmweb.pl

Warsztaty z Angeles Gabaldon w Trianie - Warszawa

14 - 18 stycznia 2009 w Trianie odbędą sie warsztaty z hiszpańską gwiazdą tańca flamenco Angeles Gabaldon (warsztaty z buleria, solea, tarantos i baty).

Gorąco polecam ...najbardziej Angeles oczarowala mnie taniecem z zawiazanymi oczami z Bata de Cola (trenem). Sam taniec z batą jest bardzo trudny.... a juz z zawiazanymi oczami... niesamowite ;))




Angeles Gabaldon Valle urodzona 18 lutego w 1974 roku w Hiszpanii.
W wieku dziesięciu lat rozpoczęla naukę w tańca w Sevillskim Szkole Tanca (College of Drama and Performance Arts 1985-1992). Lekcje tańca pobierala u tak znakomitych gwiazd jak Granero, Paco Romero i Ana Maria Bueno. Jednoczesnie w tej samej szkole ukonczyla klase baletowa oraz uczeszczala na lekcje tanca Cristiny Urbano w Sevilli i Rosa Naranjo w Madrycie.
Pozniej zafasynowala ją flamenco. Angeles uczyla sie flamenco od znakomitych tancerzy takich jak: Matilde Coral, Manolo Marin Ziro, El Mimbre, Milagros Mengibar, Manolete, Javier Latorre, Merche Esmeralda, Ana Maria Bueno, Eva Yerbabuena, Juana Amaya, Javier Cruz, Alejandro Granados i Belen Maya.


Wystepowala na wszystkich kontynentach. Prowadzi warsztaty tanca na calym swiecie min w Polsce ;-) Wykladala w instytucie teatralnym w Barcelonie.
She has performed on all seven continents, on occasion spending long periods of time on tour in which she has combined performances and teaching in dance schools of Japan, Mexico, France, Germany, Austria, Poland, Switzerland , Australia or Turkey.

W 2003 roku odbyla sie premiera spektaklu “Inmigración” ktory zdobyl uznanie krytykow i zostal nagrodzony wieloma nagrodami. Kolejne sukcesem byl spektakl opowiadajacy o historii flamenco “Taller Flamenco”


Zrodlo http://www.angeles-gabaldon.com/
Szczegolnie polecam sekcje spektakle - video.

Dzis koncert Paco Pena

Wtorek, 2 grudnia 2008, godz. 19:00

Sala Koncertowa


Recital gitarowy w Filharmonii Narodowej - koncert Paco Pena 2 grudnia, 19.00


Choć muzyka tworzona przez wieki na półwyspie iberyjskim jest niezwykle bogata i różnorodna, to jej najbardziej charakterystycznym, natychmiast rozpoznawalnym idiomem stał się gatunek flamenco. Wywodzi się z Andaluzji, malowniczej, gorącej krainy Południa, która długo była istnym tyglem wielu kultur, nierzadko sobie wrogich, ulegających często jednak wzajemnej fascynacji. Silne wpływy na muzyce tego regionu pozostawiła wielowiekowa obecność Arabów, ale także licznej diaspory żydowskiej oraz romskiej. Flamenco to cały kompleks bogatych zróżnicowanych form i typów ekspresji, wokalnej (cante), tanecznej (baile) i instrumentalnej (toque).
Zrodlo: www.filharmonia.pl/koncerty_opis.pl.html;1026

Paco Pena to gitarzysta, kompozytor musyki flamenco. Urodzil sie w Cordobie w 1942 roku. Pierwszych lekcji muzyki udzielal mu jego brat. Naukę rozpoczął w wieku sześciu lat, a w wieku dwunasdtu lat mial swoj pierwszy profesjnalny występ.
Pod koniec lat 60. XX wieku przeniósł się do Londynu i nadal tam mieszka. Mimo to bardzo czesto bywa w Andaluzji. Występował w słynnych Carnegie Hall w Nowym Jorku, Royal Albert Hall w Londynie i Concertgebouw w Amsterdamie.
W 1981 ufundowal Centrum Flamenco Paco Pena w Cordobie, później zostal dyrektorem artystycznym festiwalu flamenco w Cordobie.
W 1985 ałożył pierwszy na świecie kurs na gitarę flamenco na poziomie uniwersyteckim, w konserwatorium muzycznym w Rotterdamie.



Przyjaźni się z gitarzystą klasycznym, Johnem Williamsem, czego jednym z dowodów było pojawienie się Paco w filmie dokumentalnym o muzyku, gdy pomagał mu podczas wykonywania muzyki do sztuki „Sevilla” autorstwa Isaaca Albeniza. Jego albumy, mimo upływu lat, wciąż są niezmiennie na bardzo wysokim poziomie – „Flamenco” (1978), „Azahara” (1988), „Flamenco Guitar” (2000). Chętnie współpracuje również z innymi muzykami, np. Eduardo Falu - “Encuentro” (1989).

Zrodlo www.miastomuzyki.pl


Fandango w wykonaniu Paco Pena


Bulerias: